Czy „bunt dwulatka” naprawdę jest takim trudnym etapem w rozwoju dziecka? Jak w takiej sytuacji postępować, czego powinnam się spodziewać?

Bunt dwulatka może być trudnym etapem, choć bywają dzieci, które przechodzą go nieco spokojnej. Zwykle jednak grzeczny do tej pory maluch zmienia się nie do poznania. Urządza histerie, na każdą prośbę ze strony mamy reaguje stanowczym „nie!”. Dla rodzica to trudny czas nauki cierpliwości, a dla dziecka naturalny i bardzo ważny etap rozwoju. Dwulatek odkrywa wówczas swoją odrębność, możliwość podejmowania decyzji, zauważa, że od niego coś zależy. Często jednak nie potrafi podjąć decyzji, zwłaszcza jeśli dostaje zbyt dużo możliwości wyboru. Poznaje swoje emocje, nad którymi niestety nadal nie potrafi w pełni panować. Musisz się teraz uzbroić w cierpliwość. Spokój i konsekwencja rodziców są na tym etapie najważniejsze. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, pozwól mu się buntować- do pewnych granic oczywiście. Mów do dziecko jasnymi i krótkimi komunikatami, które będzie w stanie zrozumieć. Jeśli czegoś zabraniasz, tłumacz dlaczego. Informuj wcześniej dziecko, co będziecie robić- dasz maluchowi czas na przygotowanie się do zmiany aktywności. Staraj się zaangażować buntownika w to co robisz. Wyznaczaj mu małe zadania, dzięki temu poczuje się „duży” i ważny. Pozwalaj smykowi podejmować „samodzielne” decyzje. Ułatw mu to jednak, dając wybór pomiędzy dwoma rzeczami- np. „chcesz zabrać ze sobą misia, czy samochód?”. W ten sposób malec odczuje, że podjął decyzję sam. Słuchaj, co dziecko do Ciebie mówi- dzięki temu będziesz w stanie przewidzieć, czego malec od Ciebie oczekuje i pokażesz, że liczysz się z jego zdaniem. Jak widzisz, buntu dwulatka raczej nie da się przeoczyć. Dobra wiadomość jest taka, że ten czas mija.