Nadszedł czas na pełnoprawne uczestniczenie w posiłkach z dorosłymi.
Wysokie krzesełko z dobrym podparciem dla stóp daje dziecku poczucie stabilności postawy, szansę na utrzymywanie uwagi przez cały czas posiłku i nieograniczoną możliwość zaglądania do talerza rodziców. Konsystencje posiłków coraz bardziej są zbliżone do jedzenia dorosłych. Drugi rok życia to okres doskonalenia samodzielności podczas jedzenia.
Niezależność w trakcie posiłków może być manifestowana na wiele sposobów:
- picie z kubka staje się już sprawne i w pełni efektywne,
- karmienie łyżeczką staje się coraz bardziej samodzielne i coraz częściej zdarzają się posiłki jedzone bez konieczności dokarmiania przez opiekuna,
- ssanie nie jest już podstawową techniką zaspokajania głodu i po uzyskaniu umiejętności jedzenia łyżką, gryzienia pokarmów stałych oraz pojenia z kubka nie pełni już tak istotnej roli odżywczej,
- posiłki zabierają coraz mniej czasu między innymi dlatego, że maluch doskonale wie jak zachowywać się przy jedzeniu i jest przy tym coraz bardziej czysty,
- rosną umiejętności w zakresie samodzielnego wycierania twarzy po jedzeniu, zbierania zębami pokarmu z wargi, oblizywania wargi językiem, zabierania czubkiem języka resztek pokarmu, które przykleiły się do podniebienia,
- gryzienie i odgryzanie są już na tyle doskonałe, że pokarmy twarde i sprężyste, jak np. skórka od chleba oraz wymagające dużej szybkości ruchów, jak np. kawałki gotowanych buraków, z powodzeniem mogą stanowić cały posiłek.
Drugi rok życia to okres, w którym stosunkowo łatwo daje się zauważyć trudności dziecka w zakresie akceptowania niektórych pokarmów lub sposobu karmienia.
Najczęściej dotyczy to dzieci z nadwrażliwością na smak, zapach i dotyk pokarmów. Zachowania, które są tego wynikiem mogą powodować problemy z rozszerzaniem diety. Symptomy tego typu trudności mogą być następujące:
- niechęć lub odmowa w zakresie dotykania i poznawania ręką pokarmów kleistych, wilgotnych i śliskich,
- niechęć do rezygnowania z karmienia butelką na rzecz karmienia łyżką,
- unikanie dotykania pokarmów wargami (sposobem zastępczym jest wtedy picie przez rurkę, z bidonu z długim ustnikiem lub z butelki ze smokiem),
- prowokowanie reakcji wymiotnych przed przystąpieniem do posiłku,
- preferowanie pokarmów miksowanych i gładko zmielonych,
- tolerowanie pokarmów stałych wyłącznie w postaci produktów suchych i chrupkich.
W przypadku wystąpienia opisanych trudności pomocna może się okazać konsultacja u specjalisty zajmującego się terapią funkcji pobierania pokarmu.